glikokaliks

CZESC!
TU ZNOWU JA
WIKTMIST
moja super kolezanka kazala mi znowu kontynuowac mojego bloga. Chcialam zeby pomogla mi napisac tego posta, lecz niestety robi zupe.
UWAGA
nazwala mnie dałnem, mówiąc ze robi pizze.
nie wiem co moge wiecej napisac.
carpe diem.

is it too late now to say sorry?

Cześć.

Tu znowu ja: Wiczka1999:**** 

Piszę do was, kochani z bardzo smutną wiadomością......:(((((((((((((((((

Niestety, ale to jest jeden z ostatnich moich postów na tym blogu...

Wiem, że trochę to tragiczne....

Ale nie mam wyboru..

Muszę całkowicie oddać się tańcu...

Wiem, że niektórzy z was odwiedzali mojego bloga codziennie (xnakon,pawlaczzka i tanczaca z filmami  szczegolnie, pozderki)

Nie wiem, jak moge wam to wynagrodzić..przepraszam z całego serca....

Mam nadzieje, że kiedy ś się jeszcze zobaczymy..

kc cie was!

 a teraz wypowie sie moja bliska kolezanka Adusia 

Witam moich wszystkich fanów, i również ubolewam że moja supi psiapsiółka zamyka tego bloga.

Uczcijmy to minutą ciszy.

.

.

Dobra starczy, korzystając z tego że mam prawo głosu chciałabym zaprosić was serdecznie na mojego bloga xnakon.blogspot.com który też niedługo będzie zamknięty. 

Słyszę że Wika chce mi odebrać prawo pisania aczkolwiek ja się nie dam.

Nie o taką Polskę walczyłam.

Więc moi drodzy worek na głowę i za ojczyznę!!!!

Nie poddawajmy się!!! Walczmy o swoje!!!! Życie jest tylko jedno!!!!!

Trzeba walczyć o swoje marzenia!!!!!!!!

Słuchajcie info z ostatniej chwili: WIKA MI MÓWI ŻE MAM ODEJŚĆ OD KOMPUTERA

To są jakieś matactwa skierowane w moją stronę.

Uważam że trzeba się sprzeciwiać systemowi! Kto zmieni ten świat jak nie my?! Obalmy rząd!Wprowadźmy nowa konstytucję!Świat stoi przd nami otworem. Dziękuję serdecznie.P.S Słaby był ten blog, weszłam tylko dlatego żeby się wypowiedzieć.

partnerowanie w tańcu współczesnym

Partnerowanie, to kolejny element tańca współczesnego. Jest to umiejętność towarzyszenia tancerce w tańcu. Partnerowanie składa się z podtrzymywań i podnoszeń, w których tancerz musi się wykazać zarówno siłą, jak i zręcznością. Podczas klasycznego adagia (czyli tańca dwóch solistów) tancerz głównie występuje jako “podpora” tancerki w piruetach lub z podtrzymywaniem w talii obracającej się partnerki. Trudne klasyczne i współczesne adagia obfitują ponadto w ciekawe, niskie i wysokie podnoszenia, a nawet podrzucania tancerki przez tancerza.

początek nowej ery polskiego tańca

1973 roku legendarny choreograf Conrad Drzewiecki powołał do życia Polski Teatr Tańca – Balet Poznański. PTT miał być otwartym na widza zespołem solistów, wybitnych osobowości sceny, którzy nastrojową klasykę łączą ze współczesnymi trendami. Zamiast orkiestry – muzyka z taśmy: Chopin, Bach i Beethoven; Mieczysław Karłowicz,Wojciech Kilar, ale i The Beatles i Pink Floyd. Wpatrzona w osiągnięcia radzieckiego baletu i oddzielona żelazną kurtyną od światowych osiągnięć publiczność nie była jeszcze gotowa na łamanie sztywnych reguł klasycznego tańca. W tym samym czasie rewolucja kiełkuje także za naszą zachodnią granicą - Pina Bausch zostaje szefową teatru w Wuppertalu, rozpoczynając najważniejszy rozdział w dziejach światowego teatru tańca. Jej pierwsza wizyta w Polsce – we Wrocławiu w 1987 roku, gdzie pokazała swoją najważniejszą, historyczną pracę – "Święto wiosny", wstrząsnęła polską sceną tańca i była przełomem w życiorysach wielu rodzimych twórców.

Talent i wizja Drzewieckiego dojrzewały więc w szczególnym politycznym i artystycznym momencie. Jego estetyczne poszukiwania zreformowały i wzbogaciły polski taniec o nowe, nieznane dotąd formy współczesnego i jazzowego ruchu. Do legendy przeszły spektakle"Ognisty Ptak", "Adagio na smyczki i organy", "Pawana na śmierć Infantki", "Cudowny Mandaryn" , "Krzesany" czy "Yesterday", wiele z nich doczekało się również wersji filmowych. Po 1987 roku tradycje i dziedzictwo Mistrza z powodzeniem i międzynarodowym rozmachem kontynuuje jego uczennica Ewa Wycichowska, wieloletnia solistka łódzkiego baletu i autorka ponad 60 choreografii. Na jej zaproszenie do PTT przyjeżdżają najwybitniejsi. Za jej kadencji Poznań stał się najprężniej działającym centrum festiwalowym, warsztatowym i choreograficznym, z którego wywodzi się całe pokolenie młodych twórców. To właśnie początek lat 90. badacze tańca współczesnego uznają za prawdziwy początek tej sztuki w Polsce, zwracając jednak uwagę na inspiracje i związek z działalnością artystów teatralnej awangardy - Tadeusza Kantora, Jerzego Grotowskiego, Józefa Szajny, Wojciecha Misiuroczy Henryka Tomaszewskiego

streszczenie historii tańca współczesnego

Taniec współczesny powstał na przełomie XIX i XX wieku jako odłam baletu, w którym jednak zabrakło sztywnych reguł tańca klasycznego. Jego korzenie sięgają Europy, a od ok. 1930 roku opanował także Stany Zjednoczone. Wczesny taniec współczesny był miniaturką solowych bardzo skompresowanych efektów – było to całkowitym przeciwieństwem XIX-wiecznych koncertów baletowych.

Jedną z pierwszych prekursorek tańca współczesnego była Isadora Duncan, o której powiem w najbliższym czasie.

piruety

Piruety również są nieodłącznym elementem tańca współczesnego.Mogą byc one wykonywane z różnych pozycji. Chcąc zakręcić poprawny piruet musimy pamiętać o kilku podstawowych rzeczach. Po pierwsze
głowa powinna poruszać się swobodnie, po każdym obrocie łapiąc pozycję wyjściową. Po drugie ręce należy trzymać na wysokości klatki piersiowej, pamiętając by nie podnosić przy tym ramion. Po trzecie trzeba wejść na relevé, czyli wysokie palce. Noga wolna powinna być na passé, czyli podniesiona na tyle, by jej palcami dotykać górną część łydki lub dolną kolana. Biodro musi być otwarte.
W trakcie ich wykonywania, ważna jest praca głowy.Polega ona na skupianiu wzroku na jednym punkcie w czasie obrotu.Tancerz jak najdłużej stara sie utrzymać wzrok na tym jednym punkcie, utrzymując głowę w stałym położeniu, tak aby w ostatnim momencie błyskawicznie przekręcić głowę.
Tak, żeby wzrok szybko wrócił do tego samego punktu. 

Słowem, głowa tancerza powinna jako ostatnia ruszyć do obrotu (po tym jak reszta ciała już zacznie wirować), ale jako pierwsza go zakończyć.

Rodzaje piruetów:

En Dehors

En Dehor to piruet, w którym obracamy się w kierunku od nogi oporowej – tej na której stoimy. Jeśli więc ciężar mamy na prawej nodze, kręcimy się w lewo. Zaczynamy z pozycji czwartej, kiedy to jedna noga jest wysunięta do przodu, ta sama ręka jest odwiedziona w bok, a druga tworzy łuk. Następnie bierzemy zamach, wchodzimy na relevé i obracamy się, podnosząc nogę, która była z tyłu do pozycji passé. Po zakręceniu obrotu schodzimy do plié czyli lekkiego przysiadu.

 `

 En Dedans

W En Dedans jedyną różnicą jest to, że kręcimy się ku nodze oporowej, czyli jeśli prawą nogę mamy z przodu obracamy się także w prawo. Chcąc urozmaicić ten piruet, możemy w początkowym etapie obrotu wyprostować nogę wolną. W takim wypadku, po zamachu musi się ona znaleźć za łydką nogi oporowej, a dopiero później się zgiąć.

podstawowe skoki w tańcu współczesnym

Stwierdziłam, że powoli odchodzę od tematu mojego bloga i postanowiłam napisać trochę o skokach w tańcu współczesnym, które są jego nieodłącznym elementem. Jest ich naprawdę wiele, a żeby je wykonać perfekcyjnie czasami potrzeba nawet kilku lat. Ważne również czy dany tancerz jest rozciągnięty. Daje to wtedy większą efektywność. Duże znaczenie ma także, to jak lekko i płynnie wykonuję się dany skok. Stopy nigdy nie mogą wisieć w powietrzu, ale powinny być naciągnięte (tzw. point) czy flex.

flex                                                 point

 Wysokość również jest ważna w skoku. Nie mogą być one tzw.płaskie, tylko trzeba wykonywać je jak najwyżej, aby dawały wrażenie, jakby człowiek na kilka sekund zatrzymywał się w powietrzu. Uważam, że skoki są efektywne w tańcu współczesnym tylko wtedy, gdy technika ich wykonania jest wysoka. Jeżeli nie jesteś pewna/y danego skoku i boisz się, że ci nie wyjdzie, lepiej nie wykonywać go w ogóle w choreografii, ale zastąpić czymś łatwiejszym.

.